دهکده جهانی طی دو دهه گذشته شاهد تغییراتی اساسی در سیاست های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشورها بوده است. یکی از اهداف اصلی اقتصادی بسیاری از کشورها، به خصوص کشورهای در حال توسعه، دستیابی به رشد اقتصادی با ثبات است.
دهکده جهانی طی دو دهه گذشته شاهد تغییراتی اساسی در سیاست های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشورها بوده است. یکی از اهداف اصلی اقتصادی بسیاری از کشورها، به خصوص کشورهای در حال توسعه، دستیابی به رشد اقتصادی با ثبات است. باز بودن تجاری و متنوع سازی بازارهای صادراتی از مسائلی هستند که همواره مورد توجه اقتصاددانان و سیاستگذارن قرار گرفته اند. آنها معتقدند باز بودن تجاری باعث بهبود عملکرد متغیرهای کلان اقتصادی و در نتیجه تسریع رشد اقتصادی می شود. این امر در اقتصاد کشورهای در حال توسعه به دلیل تک محصولی بودن صادرات آنها با مشکل روبه رو بوده است. هرچه متنوع سازی صادرات؛ افزایش تعداد کالاهای صادراتی و کاهش وابستگی به یک منبع درآمدی، بیشتر باشد، آن کشور می تواند از طریق افزایش ارزش افزوده در فرایند تولید و بازاریابی و همچنین از طریق جایگزینی کالاهای ساخت داخل به جای واردات، رشد درآمدهای ارزی و در نهایت رشد اقتصادی را تجربه کند.
ایران نیز از این قائده مستثنی نیست و تحت تحریم اقتصادی اردوگاه غرب به دلیل وابستگی بالا به صادرات نفتی و درآمدهای حاصل از آن،
رشد اقتصادی منفی را تجربه کرده است. از طرفی مفهوم منطقه گرایی که در پی جهانی شدن و تجارت بین الملل به وجود آمده است، یکی از موضوعات مهم برای تعامل مؤثر در سطح بین الملل است…
